ارزیابی کارایی، رتبه‌بندی و تحلیل بهره‌وری در سازمان تامین اجتماعی با استفاده از روش تحلیل پوششی داده‌ها و مالم کوئیست (مطالعه موردی شعب استان تهران)

رشد مداوم و پویایی بخش خدمات، مشخصه عمده نظام های اقتصادی موفق و توسعه یافته در دنیای رقابتی امروز است.از اینرو ارزیابی کارایی و بهره وری و کسب شناخت از فعالیت واحدها به منظور رسیدن به نقطه بهینه از اهداف اصلی سازمان به شمار می رود. بدین منظور در این تحقیق به ارزیابی کارایی، بهره وری و رتبه بندی شعب بیمه ای سازمان تامین اجتماعی با دو روش تحلیل پوششی داده ها و مالم کوئیست پرداخته و نتیجه این دو روش با یکدیگر مقایسه شده است و برای شعب ناکارا مقادیر بهینه و شعب مرجع تعیین شده و نوع بازدهی نسبت به مقیاس و مازاد عوامل تولید نیز مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرند.به منظور ارزیابی دقیق کارایی و رتبه بندی شعب، تمامی 31 شعبه استان تهران در سال های 1385 و 1386 مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج کلی تحقیق با فرض بازدهی متغیر به مقیاس نشان داد که میانگین کارایی مقیاس786/0، کارایی فنی خالص(مدیریتی)921/0 و کارایی فنی731/0 می باشد و این بدان معناست که مجموعه 31 شعبه استان تهران به میزان214/0 ناکارایی در مقیاس،079/0درصد ناکارایی مدیریت و 269/0 درصد ناکارایی فنی دارند و محاسبه بهره‌وری با روش مالم کوئیست نیز نشان داد که اگرچه 3 شاخص کارایی فنی، مقیاس و مدیریتی دچار نزول وافت بوده است اما به لحاظ رشد زیاد کارایی تکنولوژی در کل تغییرات بهره‌وری مثبت بوده و نسبت به قبل 4% بهبود داشته است. بنابراین فرضیه اول مبنی بر هماهنگ بودن نتایج برآوردی کارایی، رتبه بندی و تحلیل بهره‌وری شعب سازمان تامین اجتماعی با استفاده از دو روش تحلیل پوششی داده ها و مالم کوئیست تایید می‌شود. بر اساس رتبه‌بندی انجام شده در این پژوهش فرضیه دوم مبنی بر اینکه سطح کارایی شعب سازمان تامین اجتماعی همسو با درجات آنها می باشد تایید نگردید و از آنجا که با تعیین مقادیر بهینه عوامل تولید شعب قادر خواهند بود با کاهش متناسب مقدار نهاده ها کارایی خود را افزایش دهند، فرضیه سوم تایید می گردد